تنبور مست

تنبور مست

تنبور مست وبلاگی است پیرامون موسیقی ملی و ساز باستانی تنبور
تنبور مست

تنبور مست

تنبور مست وبلاگی است پیرامون موسیقی ملی و ساز باستانی تنبور

وطن یعنی خلیج تا ابد فارس

ستیغ و صخره و دریا و هامون                   

ارس، زاینده رود، اروند، کارون

وطن یعنی بلندای دماوند                        

شکیبا، دل در آتش، پای در بند

وطن یعنی شکوه اشترانکوه                   

به دریای گهر استاده نستوه

وطن یعنی سهند صخره پیکر                   

ستیغ سینه در سنگ تمندر

وطن یعنی وطن استان به استان            

خراسان، سیستان، سمنان، لرستان

کویر لوت، کرمان، یزد، ساری                   

سپاهان، هگمتانه، بختیاری

طبس، بوشهر، کردستان، مریوان              

دو آذربایجان، ایلام، گیلان

سنندج، فارس، خوزستان و تهران             

بلوچستان و هرمزگان و زنجان

وطن یعنی سرای ترک با پارس                 

وطن یعنی خلیج تا ابد فارس

وطن یعنی همه نیک و بهنجار                   

چه پندار و چه گفتار و چه کردار

وطن یعنی به دشمن راه بستن                

به اوج آریو برزن نشستن

وطن یعنی دو دست از جان کشیدن           

به تنگشتان و دشتستان رسیدن

زمین شستن ز استبداد و از کین              

به خون گرم در گرمابه ی فین

وطن یعنی گذشته، حال، فردا                   

تمام سهم یک ملت ز دنیا

وطن یعنی چه آباد و چه ویران                    

وطن یعنی همین جا، یعنی ایران               


امروز روز ملی خلیج فارس است. از انگشت شمار روزهای ملی و افتخار امیز تقویم رسمی کشورمان . به احترامش کلاه از سر بر می آوریم و به چنین روزی می بالیم.


***

با سپاس فراوان از آقای علیرضا شجاع پور که بخش هایی از شعر زیبایش را در این نوشتار به امانت گرفتم. این شعر را به صورت کامل در اینجا مطالعه نمایید.

شاهنامه خوانی ناظری

در واپسین روزهای سال 89 شهرام ناظری به همراه گروه فردوسی پس از مدت ها بر روی صحنه رفت و تازه ترین دستاورد موسیقایی خود را به مخاطبانش ارائه نمود. دستاوردی که به گفته ناظری از سال های بسیار دور رویای آنرا در سر داشت . 

تلاش  تحسین برانگیز ناطری درمجموعه آواز اساطیر که بر روی اشعار شاهنامه کردی تهیه شده بود نویدبخش تجربه موفق دیگری در کارنامه این استاد آوار ایران بود .  این بار داستان کاوه و ضحاک نه به کردی که با زبان فردوسی و  موسیقی مقامی یارستان برای اجرا انتخاب شده بود .تاریکی جامعه و غم ستم ضحاک  بر مردم با هوره و مور و سیاچمانه نمایان شد. جلوشاهی ومجنونی نواهایی بودند که ناظری را از پادشاهی ضحاک تا ظهور کاوه آهنگر همراهی کردندو در نهایت با سحری به پیشواز سقوط ضحاک رفت . بی شک وجد و نشاطی که سحری به شنونده القا می کرد دست کمی از سرود فتح کاوه نداشت. تنظیم  مقام های مذکور هرچند دستخوش تغیییرات بعضا اساسی شده بود و تا حدودی مشخصا گوش مخاطبان بر اصالت نواهای گورانی یارسان اولویت یافته بود اما همچنان بکارت موسیقی مقامی یاری پیراهنی برازنده بر شعر کهن و حماسی فردوسی بزرگ بود و ناظری به زیبایی ایستاده از شکست ضحاک سخن گفت. 

داستانی که گویا برای اهالی شیراز مجاز دیده نشد و از اجرای ناظری در این شهر جلوگیری به عمل آمد . شاید دوستان ممیزی پس از اجرای تهران ایستاده بودن ناطری و داستان ضحاک را پا فراتر نهادن از خطوط قرمر نامرئی شان قلمداد کرده اند.

امید که در آشفته بازار موسیقی به اندک نشانه های به جا مانده از موسیقی ملی توجه بیشتری شود و در سال 90 شاهد لغو اجرا ها به دلایل نامعلوم نباشیم و مسئولان فرهنگی در  شهر های مختلف در برخورد با هنرمندان از وحدت رویه ی بیشتری برخوردار شوند.