«کامکارها» در کاخ نیاوران کنسرت می‌دهند

سلام دوستان.خبر زیر به نقل از فارس

گروه موسیقی کامکارها به سرپرستی «هوشنگ کامکار» تابستان امسال در کاخ نیاوران کنسرت می‌دهند.

 «هوشنگ کامکار»با اعلام این خبر گفت: ما برای اجرا در کاخ نیاوران درخواست مجوز کرده‌ایم که بعد از موافقت چند شب در کاخ نیاوران به روی صحنه می‌رویم.در این کنسرت‌ها در 4 قسمت به اجرا می‌پردازیم که بخش اول به موسیقی کامکارها،بخش دوم به تکنوازی و دونوازی کمانچه و سنتور اختصاص دارد. همچنین بخش سوم شامل موسیقی فارسی است که چند قطعه جدید را روی اشعار نو اجرامی کنیم که یکی از این شعرها از یک شاعر سیاه پوست آمریکایی می باشد که توسط «احمدشاملو»ترجمه شده است و قسمت چهارم نیز با یک خواننده کرد قطعات جدید را اجرا خواهیم کرد. که این کنسرت‌ها قطعا کمتر از 5 شب نخواهد بود. این آهنگساز در ادامه از انتشار آلبوم گروه کامکارها خبر داد و گفت: ضبط آلبوم «سهروکی دل» به معنی «رهبر دل» که بر روی اشعار«وفایی» و «ملا جزیری» که از شاعران بزرگ کرد هستند به اتمام رسیده که با ضبط صدای خواننده بر روی آن کار به طول کامل به مرحله تولید می‌رسد. این آلبوم شامل 8 قطعه به خوانندگی «پیام عزیزی» است که فضای کار کاملاعرفانی است و توسط ارکستر سمفونیک و سازهای ایرانی که گروه کامکارها نواختن سازهای ایرانی آن را بر عهده داشته‌اند،ضبط شده است.این آلبوم صددرصد در خارج از کشور منتشر می‌شود و اگر در ایران هم به آن مجوز دهند، منتشر خواهیم کرد. «هوشنگ کامکار» در خاتمه با اشاره به دیگر اثر گروه کامکارها خاطرنشان کرد:در حال حاضر آلبوم «امشو» به خوانندگی«عدنان کریم» کاری از گروه کامکارها در سوئد منتشر شده است.

***

و اما این هم یک خبر برای دوستاران استاد علیزاده که ایشان در حال مذاکره برای اجرای یک کنسرت در شهریور ماه امسال در فضای باز کاخ نیاوران هستند. امیدوارم به سرانجام برسد و در حد حرف باقی نماند.

در روز های آینده یکی از مصاحبه های استاد علیزاده رو که البته یک مقدار قدیمی هست رو براتون میذارم. ولی خیلی از شما دوستان احتمالا اونو نخوندید . برای من که همیشه حرف های استاد تازگی داره. امیدوارم استفاده کنید .

در آرزوی تماشای آبهای سپید

۴ سال پیش در یک شب تابستانی و در حضور انبوهی از هنر دوستان ایرانی در فضای باز کاخ نیاوران اساتید موسیقی ایران وارمنستان گردهم آمدند تا در یک شب تاریخی پیوند نا گسستنی  موسیقی ملل را به زیبایی خیره کننده ای به نمایش در آورند . در یک سو استاد حسین علیزاده بود و گروه هم آوایان به نمایندگی از موسیقی ناب و کهن ایران زمین و در سوی دیگر ژیوان گاسپاریان بود و همراهان دودوک نوازش به نمایندگی از موسیقی ریشه دار و اصیل ارمنستان . روشن است نزدیکی تاریخی و  جغرافیایی ایران وارمنستان قدرت مانور اساتید موسیقی این دو کشور همسایه را افزایش می داد .استاد حسین علیزاده زخمه برسلانه می زد واین ساز غریب ولی آشنا را چه ساحرانه می نواخت . شورانگیز را آنچنان به صدا آورد که شور زندگی وعشق را در دل تمامی هنردوستان زنده کرد. مرد و زن ایرانی و غیر ایرانی از نغمه های آسمانی که در فضای بازنیاوران میپیچید اشک ریختند . گاسپاریان بزرگ با دودوکش چنان پلی بین خود و تماشاگران زد که قطعا تا ابد سست نخواهد شد.

آری آن شب زیبا و پرشکوه به پایان رسید و سال ها هرکه آنشب در نیاوران بود برای تکرار خاطرات زیبایش وهر آنکه نبود از حسرت نبودنش در آرزوی پخش فیلم کنسرت گروه هم آوایان گذراند .اما چه سخت وغریب است وقتی میبینبم که  پس ازاین همه سال اجازه پخش فیلم این کنسرت داده نشده و چه دلشکسته میشویم وقتی میشنویم نشرموسیقی هرمس متولی اجرای این کنسرت پس از این همه سال و عدم همکاری مسئولان  وزارت ارشاد از خیر پخش فیلم  این کنسرت میگذرد .

ای کاش وزارت ارشاد ومتولیان موسیقی ایران به جای برخورد ناجوانمردانه با هنرمندان موسیقی اصیل وکهن ایرانی به فکر از بین بردن فرصت های دلالان موسیقی ایران که خصوصا در بخش موسیقی پاپ وقاحت را به اوج خود رسانده اند باشند و آشفته بازار موسیقی را سر و سامانی بخشند .

تنبور مست به عنوان عضوی کوچک از جامعه موسیقی در آرزوی سربلندی موسیقی پاک ایرانی به آینده مینگرد و در سکوت اساتید ایرانی سکوت میکند وتنها به این جمله اززنده یاد حمید مصدق بسنده میکند که چه زیبا گفت:

گاهی سکوت واژه ی گویاییست.