دریغ و دریغ و دریغ

 چقدر دریغ و دریغ و دریغ. دریغ از اینکه سرانگشتانش را از ما دریغ کرد. دریغ از اینکه مهربانی تارش را آنگونه که شایسته اش بود ستایش نکردیم و رفت. دریغ از اینکه موسیقی ایران از مردی محروم شد که برای برقرار ماندن هنر پدرانگی کرد. دریغ از اینکه موسیقی ما دیگر شهناز ندارد. تار هم ردای ماتم بر تن کرد و از ابوعطاهایش محروم شد. شور زدن هایش برای همیشه خاموش شد اما شور زخمه های به یادگار مانده اش تا جاودان جاویدان ، بر دل و جان هر هنر دوستی شور عشق را زنده خواهد کرد. دریغ از اینکه آنگونه که باید ادای دین نکردیم . دریغ از اینکه صبا رفت. بهاری رفت.عبادی رفت. تجویدی رفت. پایور رفت.کسایی رفت.ذولفنون رفت. خرم و مشکاتیان رفتند و حال شهناز. هنوز دیر نشده هرچند مهر ناسپاسی بر اساتید تا همیشه بر پیشانی متولیان فرهنگ و هنر کشور خواهد ماند.هنوز ناصح پور زنده است.فخرالدینی زنده است.ناظری زنده است. شجریان زنده است. علیزاده و لطفی  هستند . کاش تا دیر نشده بیدار شویم. بدانیم که گاهی زود دیر می شود . تنبور مست درگذشت استاد بی بدیل موسیقی ایران را به خانواده ایشان،جامعه هنری کشور و تمامی کسانی که به نوعی با نوای تار ایشان لحظاتی از بند تن رها شده و طعم شیرین مضراب اش را چشیده اند  تسلیت عرض می کند . 

پ.ن

"پیام آقای محمد ابراهیمی "

استاد احمد ابراهیمی در بستر بیماری ... ایشون هم آخرین بازمانده و شاگرد در قید حیات استاد بنان هستن.... ایشون 3شب پیش به بیمارستان منتقل شدند.... ایشون به وسیله تجهیزات پزشکی نفس می کشند.... برای سلامتیش دعا کنید فقط دعا..... از نهاد ریاست جمهوری و نهادهای کشوری نیز تشکر می کنیم .... مادر ایشون از زنان مبارز در دوران قاجار که در کلاس استاد میرزا عبدالله برای نواختن تار آموزش فرا گرفته بودند و دختر ایشون سرکار خانوم سوسن ابراهیمی استاد پیانو نیز در این راه قدم برداشته اند.... خانواده ای با شجره ای بزرگ و موسیقیایی..... برایش دعا کنید...