برای زخمه های جاودانش

تار می زد و دل می برد. تار می زد و پرده پرده ی سازش طنین عشق می داد . زخمه های ساز شهناز را چه خوب و راحت می شد شناخت. انگشتان هنرمندش دیگر یارای زخمه زدن ندارد و دل و جان ما را به بداهه ای مهمان نمی کند . گوش مان مدت هاست از شنیدن تارش خوشبخت نمی شود اما تمام دل خوشی مان سلامتش بود . استاد اما چندی است بر  بستر بیماری است و دل هنرمندان و هنردوستان در بین نگران و اندوهگین . برای استاد بی بدیل موسیقی کشورمان ، یادگار نسل طلایی موسیقی دانان ایران آرزوی سلامت می کنیم و برای طول عمر همراه با تندرستی اش دست به دعا بر می داریم.

تن ات به ناز طبیبان نیازمند مباد.