چند نکته

برگزاری کنسرت بزرگان موسیقی ایران اتفاق مبارکی است که می تواند به روند رشد موسیقی ایرانی یاری رساند . پس از اجرای محمد رضا لطفی و محمد رضا شجریان و در آینده نزدیک کامکار ها اعلام زمان کنسرت حسین علیزاده و گروه هم آوایان خبر خوشایند دیگری بود که در حوزه موسیقی مخابره شد .

در حالی که کنسرت لطفی نتوانست نظر مثبت بسیاری از اهالی هنر را جلب کند باید به انتظار هنرنمای علیزاده دیگر سه تار نواز برجسته کشورمان باشیم تا شاید تلخی انتقاد های ناخوشایند اما بعضا به حق جامعه به لطفی را فراموش کنیم . لطفی با تبلیغات رسانه ای گسترده و به چالش کشیدن بسیاری هنرمندان برجسته ابتدا انتظارات هنردوستان ایرانی را بالا برد اما در نهایت موفق به جلب نظر عده زیادی از جمله همکاران خود نشد. گرچه نحوه برخورد با لطفی اندکی دور از انصاف بود و حداقل از هنرمندانی چون مشکاتیان بیش از این انتظار می رفت .

ای کاش در ویژه نامه های که از لطفی پیش از کنسرتش منتشر شد اندک مجالی برای منتقدان فراهم می شد تا در کنار فضای سالم از اسطوره سازی پیرامون شخصیت هنری لطفی جلوگیری می شد . به هر حال لطفی هنوز هم همان لطفی بزرگ است . فقط برای کمال به دیگر هم نسلان خود نیازمند است همانگونه که خلا وجود لطفی در کنار یارانش به وضوح دیده می شود .

خبر دیدار مشکاتیان و شجریان نیز از حواشی امید بخش کنسرت استاد آواز ایران بود .  امید که حلقه هم نشینی هنرمندان بزرگ ایران روز به روز گسترده تر شود .