اساتید ما پشتوانه ی موسیقی هستند ولی تا چه زمانی؟؟

هفتمین جشن خانه موسیقی هم برگزار شد . در بین تمام اخباری که از نحوه ی برگزاری و حاشیه آن  منتشر شد یک نکته قابل توجه بود. دیدار استاد شجریان با وزیر فرهنگ و ارشاد که از چندین جهت قابل بررسی است .

 اینکه جناب وزیر بالاخره در مقابل اصحاب هنر تمکین نمودند و به دیدار با نماینده ی جامعه موسیقی شتافتند جای خوشحالی دارد و امید می رود که در آینده هم ادامه یابد و تنها یک مانور تبلیغی و یک دیدار کلیشه ای نباشد . برپایی چنین نشست هایی به صورت مستمر باعث نزدیکی هنرمندان و دولت و درک متقابل از وضعیت موجود می شود و در برون رفت موسیقی ایرانی از حالت نگران کننده ی فعلی مفید خواهد بود . با اندکی توجه و مهربانی چه از جانب دولت و به خصوص وزارت ارشاد به عنوان متولی هنر و چه از جانب هنرمندان می توان شاهد روزهای پر فروغ موسیقی بود . در دیداری که بین استاد شجریان به عنوان نماینده ی موسیقیدانان و جناب صفار هرندی  وزیر ارشاد صورت گرفته چه مطالبی رد و بدل شده است فعلا خبر کاملی مخابره نشده اما امیدوارم در این نشست که به گفته ی داریوش پیر نیاکان خودمانی خوانده شده مسائل جدی جامعه موسیقی مطرح شده باشد و حد اقل به گوشه ای از سوالات هنرمندان و هنر دوستان پاسخی قانع کننده داده شده باشد . جناب وزیر فراموش نکنند که اساتیدی چون شجریان و فخر الدینی و علیزاده و ... که امروز پشتوانه موسیقی ایرانی نامیده می شوند روزی به خاطره ها می پیوندند .

اساتید امروز ما کشتی موسیقی ایران را با هر مشقت و سختی به جلو خواهند راند اما آیا به فکر نسل آینده هستیم . نسلی که با دامن زدن به عقاید افراطی از شناخت و مشاهده ی موسیقی کشورشان و حتی سازهای تاریخی و ملی میهنشان محروم مانده اند چگونه پرچم دار هنر و فرهنگ ملی خود خواهند بود ؟ بیایید تا زمان باقی است برای هنر و تمدن خود دل بسوزانیم و نسل آینده ی خود را فدای تحجر و عقب ماندگی عده ای قلیل نکنیم .