تنبور مست

تنبور مست

تنبور مست وبلاگی است پیرامون موسیقی ملی و ساز باستانی تنبور
تنبور مست

تنبور مست

تنبور مست وبلاگی است پیرامون موسیقی ملی و ساز باستانی تنبور

انتظاری کودکانه

زندگی بسیاری از ایرانیان بر پایه ی افراط و تفریط قرار داده شده . به یاد داریم که تا اواخر ریاست جمهوری آقای هاشمی و وزارت جناب میر سلیم در عرصه ی فرهنگ و هنر جو ی موسیقی ستیز در کشور حکم فرما بود .آن دوران سخن از موسیقی پاپ امری بیهوده و شاید خنده آور می نمود . موسیقی سنتی نیز در تنگناهای خاص خود قرار داشت  . پس از به قدرت رسیدن جبهه اصلاحات و در دوران ریاست آقای خاتمی بر دولت با گسترش دامنه تولیدات موسیقی بخصوص در حیطه ی موسیقی پاپ بازار سو ء استفاده افراد و شرکت ها گرم شد و کار به جایی رسید که شنیدن موسیقی پاپ خارج از کشور سنگین تر از موسیقی تولیدی در کشور بود .

کارهای جدید موسیقی پاپ روز به روز بیشتر و سطح فرهنگی و هنری آنها روز به روز تنزل می یافت .شعر ها اغلب شعر هایی آبکی و خارج از هرگونه ادبیات متداول جامعه حتی بی رمق تر از ادبیات اشعار خوانندگان خارج کشور به همراه موسیقی بی اصالت  و بدون پشتوانه همه و همه موسیقی پاپ امروزی را به ورطه ی نابودی می کشاند.همین سیاست نادرست کشور در برخورد با هنر باعث تنزل سطح بینش مردم از موسیقی شده واین بزرگ ترین خیانت به فرهنگ و هنر یک کشور است .

امروز هم که مشاهده میکنیم خوانندگان نه چندان خوش سیما و اغلب بد صدا  با چاشنی چند خانم بزک کرده با یک ماشین لوکس کرایه ای کلیپ های بی ارزش خود را از شبکه های ماهواره ای به خورد بینندگان ساده ی تلویزیونی میدهند . جالب اینجاست که این شبکه ها در داخل کشور تغذیه میشوند و چه شرم آور است وقتی میبینیم دیدن پخش این کلیپ ها به نیت القای مسئله آزادی در ایران برای بینندگان سایر نقاط دنیا است نه آزادی موسیقی پاپ . و چه افسوس میخوریم وقتی که میبینیم همه ی خوانندگان و نوازندگان و بازیگران و بقیه عوامل این آثار دانسته  یا ندانسته اسیر سیاست کثیف عده ای دیگر شده اند .

در حالی که برگزاری یک کنسرت موسیقی اصیل آنچنان سخت است که بسیاری از بزرگان موسیقی عطای آنرا به لقایش بخشیده اند چه ظالمانه است که هر چند یک بار خبر از کنسرت موسیقی .... در جراید به چاپ میرسد . در هزار توی ارشاد بر سر اشعار مولانا و سعدی و ... چانه میزنند و حذف میکنند در حالی که از پخش داخل ماشین ها چه جملات نامتعارفی میشنویم .

به راستی سیاست هزار رنگ فرهنگ وهنر این مملکت به دنبال چه چیر میگردد ؟ این سوالی است که باید امثال آقایان صفار هرندی به آن پاسخ دهند . گرچه به نظر انتظاری کودکانه است.

نظرات 5 + ارسال نظر
میترا چهارشنبه 8 شهریور 1385 ساعت 02:15 http://shassosa.pershianblog.com

سیاوش عزیز به اعتقاد من پدیده تبلیغ و ترویج افکار وسلائق در سطحی ترین حد انها چیزیست که در عمیقترین لایه های اجتماعی ما پایه گذاری شده و در حال رشد و توسعه سریع در همه زمینه های زندگی ماست.شعور اجتماعی مردم ما سالهاست که از اصالت گرایی و هویت ملی فاصله گرفته و این بسیار دردناکه که موسیقی و مشخصا موسیقی سنتی و اصیل ایران دچار نوعی فراموشی و انزوای جبری شده.ابزاری که زمانی می تونست باعث اعتلای فرهنگ و ارزشهای فکری مردم باشه در جامعه امروز ما تنها برای تبلیغ هر انچه ضدارزش می نامیم مورد کاربردی دارد.

مریم چهارشنبه 8 شهریور 1385 ساعت 02:21 http://maryamblog.blogfa.com

خواستم بگم موافقم

کارتاژ چهارشنبه 8 شهریور 1385 ساعت 12:56 http://kartaj.com

وقتی جناب هرندی موقع خودن یکی از معروف ترین شعر های حافظ سه تا اشتباه دارن چه میشه یه همچین انتظاری ازش داشت؟

احمد چهارشنبه 8 شهریور 1385 ساعت 15:03 http://neghab.blogsky.com

درود
هیچی نمی گم...چون بسیار گفته اند و نوشته اند...فقط امیدوارم که تا خیلی دیر نشده به خودمون بیایم...
موفق باشی

آمن خادمی-راست پنجگاه چهارشنبه 8 شهریور 1385 ساعت 16:02 http://www.amenmusic.blogfa.com

سلام بر دوست عزیز
با اینکه حرف های جناب صفار نباید جدی گرفت .اما به قول خیام باید گفت:
قومی متفکرند در مذهب و دین/قومی به گمان ،فتاده در راه یقین
می ترسم از آن که بانگ آید روزی/ ای بی خبران راه نه آن است و نه این

تا بعد

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد