مرثیه

امروز برای نوشتن نه مجالی هست و نه حس و حالی . شما را به شعری از شاملوی جاویدان مهمان میکنم . امید که لذت ببرید .

 

در خاموشی ِ فروغ فرخ‌زاد

به جُست‌وجوی ِ تو
بر درگاه ِ کوه می‌گریم،
در آستانه‌ی ِ دریا و علف.

به جُست‌وجوی ِ تو
در معبر ِ بادها می‌گریم
در چارراه ِ فصول،
در چارچوب ِ شکسته‌ی ِ پنجره‌یی

که آسمان ِ ابرآلوده را
	قابی کهنه می‌گیرد.

. . . . . . . . . .

به انتظار ِ تصویر ِ تو

این دفتر ِ خالی
	تا چند

تا چند
	ورق خواهد خورد؟

□
جریان ِ باد را پذیرفتن
و عشق را
که خواهر ِ مرگ است. ــ

و جاودانه‌گی
	رازش را
		با تو در میان نهاد.

پس به هیات ِ گنجی درآمدی:

بایسته و آزانگیز
	گنجی از آن‌دست

که تملک ِ خاک را و دیاران را
	از این‌سان
		دل‌پذیر کرده است!

□

نام‌ات سپیده‌دمی‌ست که بر پیشانی‌ ِ آسمان می‌گذرد
ــ متبرک باد نام ِ تو! ــ

و ما همچنان
دوره می‌کنیم
شب را و روز را
هنوز را...

 

 

۲۹ بهمن ِ ۱۳۴۵