شاید روزی نه چندان دور ...

در خبرها داشتیم که با دستور وزیر ارشاد تهیه و تولید هرگونه موسیقی پاپ ممنوع شد (به نقل از ایسکا) .

صرف نظر از عقاید و دیدگاه های وزیر محترم ارشاد و بدون توجه به فعالیت های گذشته ایشان این اقدام از چند دید قابل تامل است . نخست آنکه موسیقی پاپ به عنوان یک سبک مجزا در موسیقی قابل احترام و آثار ارزشمند بعضی هنرمندان در این عرصه قابل ستایش است . بی شک به خاطر داریم که کمتر از یک دهه پیش نام و نشانی از موسیقی پاپ آنگونه که امروز با آن روبه رو هستیم وجود نداشت . آزادی های هرچند ناچیز در سال های گذشته دست هنرمندان این رشته را باز گذاشت تا به ارائه آثار خود بپردازند . دیری نپایید که بر اثر بی توجهی مسئولین و بی مسئولیتی بعضی از تهیه کنندگان روند سو ءاستفاده از شرایط بر فضای موسیقی پاپ کشور سایه افکند . بدون تردید بعضی خوانندگان و تهیه کنندگان موسیقی پاپ نخستین مسببان اعلام چنین خبری از سوی وزارت ارشاد هستند .

دوم اینکه بر هیچ کس پوشیده نیست که اعلام چنین خبری از سوی وزارت ارشاد نه از سر دلسوزی و نجات موسیقی ایرانی بلکه از روی نظرات افراطی متولیان فعلی آن صورت گرفته است . با اندکی دور اندیشی و نگاه به جمعیت جوان ایران و احترام به نظر تعداد پرشماری از آنان اتخاذ چنین تصمیم عجولانه ای نه تنها مثبت نیست بلکه شاید اثرات منفی زیانباری را بر پیکره ی جامعه جوان ایران به جا گذارد .

نگارنده از طرفداران همیشگی موسیقی اصیل و ملی ایران زمین هستم و معتقدم نخستین ضربه از رواج موسیقی بی محتوا بر پیکره ی موسیقی با اصالت وارد می شود و لی هرگز با این گونه برخورد فله ای با موسیقی موافق نیستم .

 شاید روزی نه چندان دور در خبر ها بخوانیم به دستور وزیر ارشاد تهیه و تولید و یا فراگیری هرگونه موسیقی ممنوع است . باید نگران آن روز بود و از هم اکنون برای آن روز چاره اندیشی کرد .